عضو افراطي و مستعفي حزب مشاركت مجددا ادعاي «جنبش سبز، رأس ندارد و همه مديران آن هستند» را به باد انتقاد گرفت و گفت اين چيزي جز هرج و مرج سياسي نيست.
عباس عبدي درگفت وگو با يك نشريه دانشجويي و درباره اين اظهارنظر كه «شما در مصاحبه با يك نشريه آلماني نداشتن رهبر براي جنبش سبز را امري مسخره خوانديد» گفت: چنين چيزي ]ادعاي موسوي[ امكان ندارد كه همه رهبر جنبش باشند. اين بازي با كلمات و بي محتوا كردن كلمات است. جنبش هاي آنارشيست هم رهبري داشتند. در يك جنبش دموكراسي خواه، رهبري وجود دارد اما در چارچوب دموكراتيك اعمال مديريت مي كند. بنابراين نفي و بلاموضوع كردن آن چيزي جز هرج و مرج سياسي نيست.
وي همچنين ادبيات مخالفان را تهييجي و احساسي و جايگزين ادبيات عقلايي شده توصيف كرد و درباره جنبش اصلاحات هم گفت: اين جنبش در سال 79 و در خوش بينانه ترين حالت در سال 1381 از سوي رهبري آن زمينگير شد و تحركي نداشته كه بتوان آن را جنبش ناميد. جنبش سبز به نحوي پاسخي به جنبش اصلاحات و نه ادامه آن بود. زيرا اين تصور پيش آمده بود كه با اصلاحات نمي توان راه به جايي برد.
يادآور مي شود عبدي از طراحان سناريوهاي افراطي نظير خروج از حاكميت، عبور از خاتمي و تغيير قانون اساسي بود. اصلاح طلبان افراطي حزب مشاركت با عمل به ايده هاي كساني چون عبدي خود را در بن بست و انزواي كامل قرار دادند. خاتمي ادعاي تغيير قانون اساسي را كه عبدي مطرح كرده بود، خيانت توصيف كرد. عبدي اكنون در حالي با تردستي و زيركي زبان به نقد افراطي گري و هيجان زدگي كساني چون موسوي و گردانندگان فتنه سبز مي پردازد كه خود يكي از تبليغ كنندگان شيوه هاي آشوبگري، راديكاليسم و تقابل خياباني با نظام بوده است.
عبدي در انتخابات سال 88 و در راستاي تقسيم كار افراطيون به شاخه اي كه از كروبي حمايت مي كردند (در كنار كساني چون كرباسچي، سحرخيز، جميله كديور، رضوي فقيه و...) پيوست و در ستاد كروبي به ايفاي نقش در جهت راديكاليزه كردن وي پرداخت.
برخي سايت هاي خبري با اشاره به احتمال ازسرگيري انتشار روزنامه توقيف شده هم ميهن( به مديرمسئولي غلامحسين كرباسچي دبيركل كارگزاران ) خبر داده اند كه سردبيري روزنامه مذكور به عبدي سپرده شده است. سردبيري هم ميهن پيش از توقيف به عهده محمد قوچاني بود. به گزارش «جرس» هم ميهن اولين بار در سال 79 به همراه برخي روزنامه هاي ديگر و به عنوان پايگاه مطبوعاتي دشمن توقيف شد.
عباس عبدي درگفت وگو با يك نشريه دانشجويي و درباره اين اظهارنظر كه «شما در مصاحبه با يك نشريه آلماني نداشتن رهبر براي جنبش سبز را امري مسخره خوانديد» گفت: چنين چيزي ]ادعاي موسوي[ امكان ندارد كه همه رهبر جنبش باشند. اين بازي با كلمات و بي محتوا كردن كلمات است. جنبش هاي آنارشيست هم رهبري داشتند. در يك جنبش دموكراسي خواه، رهبري وجود دارد اما در چارچوب دموكراتيك اعمال مديريت مي كند. بنابراين نفي و بلاموضوع كردن آن چيزي جز هرج و مرج سياسي نيست.
وي همچنين ادبيات مخالفان را تهييجي و احساسي و جايگزين ادبيات عقلايي شده توصيف كرد و درباره جنبش اصلاحات هم گفت: اين جنبش در سال 79 و در خوش بينانه ترين حالت در سال 1381 از سوي رهبري آن زمينگير شد و تحركي نداشته كه بتوان آن را جنبش ناميد. جنبش سبز به نحوي پاسخي به جنبش اصلاحات و نه ادامه آن بود. زيرا اين تصور پيش آمده بود كه با اصلاحات نمي توان راه به جايي برد.
يادآور مي شود عبدي از طراحان سناريوهاي افراطي نظير خروج از حاكميت، عبور از خاتمي و تغيير قانون اساسي بود. اصلاح طلبان افراطي حزب مشاركت با عمل به ايده هاي كساني چون عبدي خود را در بن بست و انزواي كامل قرار دادند. خاتمي ادعاي تغيير قانون اساسي را كه عبدي مطرح كرده بود، خيانت توصيف كرد. عبدي اكنون در حالي با تردستي و زيركي زبان به نقد افراطي گري و هيجان زدگي كساني چون موسوي و گردانندگان فتنه سبز مي پردازد كه خود يكي از تبليغ كنندگان شيوه هاي آشوبگري، راديكاليسم و تقابل خياباني با نظام بوده است.
عبدي در انتخابات سال 88 و در راستاي تقسيم كار افراطيون به شاخه اي كه از كروبي حمايت مي كردند (در كنار كساني چون كرباسچي، سحرخيز، جميله كديور، رضوي فقيه و...) پيوست و در ستاد كروبي به ايفاي نقش در جهت راديكاليزه كردن وي پرداخت.
برخي سايت هاي خبري با اشاره به احتمال ازسرگيري انتشار روزنامه توقيف شده هم ميهن( به مديرمسئولي غلامحسين كرباسچي دبيركل كارگزاران ) خبر داده اند كه سردبيري روزنامه مذكور به عبدي سپرده شده است. سردبيري هم ميهن پيش از توقيف به عهده محمد قوچاني بود. به گزارش «جرس» هم ميهن اولين بار در سال 79 به همراه برخي روزنامه هاي ديگر و به عنوان پايگاه مطبوعاتي دشمن توقيف شد.
