یکسال پیش در همین روزها برای محکوم کردن فتنه گران و هلهله کنان عاشورا فهمیدم تعدادی از مردم شهرمان قصد راهپیمائی دارند به محل تجمع رسیدم دیدم تعدادی جمع شده اند یک وانت بار پیکان بدون باربند هم ایستاده و آمپلی فایری را آورده اند حتی درست نمی توانستند نصبش کنند
ولی بالاخره صدایش در آمد
حالا بود که دنبال کسی می گشتند که شعار ها را بخواند
اما نه شعاری بود و نه فردی که اینکار را بکند
این بود که بنده برای اولین بار دست بکار شدم
میکروفن را گرفتم و شروع کردم تکبیر گفتن و بعد آرام آرام مرگ بر منافق و...
آهسته آهسته دیدم شعار هایم دارد خیلی تکراری می شود این بود که از گوشه و کنار افراد می آمدند و شعاری یاد من می دادند من در حین راه رفتن و شعار دادن آنها را هر چند با خط خوردگی زیاد یادداشت می کردم
لعن علی عدوک یا حسین کروبی و خاتمی و میرحسین
قسم به اسم حسین می کشیمت میرحسین
و....
خلاصه دیدم مردم شعارهای اینجوری را بیشتر از شعارهای تکراری راهپیمایی های مناسبتها دوست دارند و بلند تر و با هیجان بیشتر می گویند و اصرار دارند بیشتر تکرار شود
هر گاه که می دیدند شعارها دارد "مرگ بر منافق می شود" خودشان آن شعارهای ویژه می دهند و کاری به بلند گو ندارند
این بود خاطره بنده از مردمی ترین و پرشور ترین راهپیمایی شهر ما که سالها بود این جمعیت را به خود ندیده بود
آری کلیت چهره ها هم جالب بود از همه سلیقه ها و اقشار در آن دیده می شد
همه سعی داشتند نقش فعال داشته باشند و خمودی و آرامش گویی از جمع . ساعاتی رخت بر بسته بود
چرا که دیدند نظام ولایی و علوی و حسینی در خطر است
و بمانند بمب اتم فتنه را بکلی نابود کردند
بله بمب اتم ایران این مردم همیشه در صحنه است
و وعده خداوند که ان تنصرالله ینصرکم و یثبت اقدامکم
و ان الله لایغیر ما بقوم حتی یغیروا ما بانفسهم
و پیام نهایی 9 دی مردم ایران این است :
مهدی زهرا در انتظارم تاتو را دارم غمی ندارم
ستاره ی شبم تویی تو ذکر خوش لبم تویی تو
خامنه ای بگو بمیرم به عشق کربلا اسیرم
الهم عجل لولیک الفرج و...
یا علی
ولی بالاخره صدایش در آمد
حالا بود که دنبال کسی می گشتند که شعار ها را بخواند
اما نه شعاری بود و نه فردی که اینکار را بکند
این بود که بنده برای اولین بار دست بکار شدم
میکروفن را گرفتم و شروع کردم تکبیر گفتن و بعد آرام آرام مرگ بر منافق و...
آهسته آهسته دیدم شعار هایم دارد خیلی تکراری می شود این بود که از گوشه و کنار افراد می آمدند و شعاری یاد من می دادند من در حین راه رفتن و شعار دادن آنها را هر چند با خط خوردگی زیاد یادداشت می کردم
لعن علی عدوک یا حسین کروبی و خاتمی و میرحسین
قسم به اسم حسین می کشیمت میرحسین
و....
خلاصه دیدم مردم شعارهای اینجوری را بیشتر از شعارهای تکراری راهپیمایی های مناسبتها دوست دارند و بلند تر و با هیجان بیشتر می گویند و اصرار دارند بیشتر تکرار شود
هر گاه که می دیدند شعارها دارد "مرگ بر منافق می شود" خودشان آن شعارهای ویژه می دهند و کاری به بلند گو ندارند
این بود خاطره بنده از مردمی ترین و پرشور ترین راهپیمایی شهر ما که سالها بود این جمعیت را به خود ندیده بود
آری کلیت چهره ها هم جالب بود از همه سلیقه ها و اقشار در آن دیده می شد
همه سعی داشتند نقش فعال داشته باشند و خمودی و آرامش گویی از جمع . ساعاتی رخت بر بسته بود
چرا که دیدند نظام ولایی و علوی و حسینی در خطر است
و بمانند بمب اتم فتنه را بکلی نابود کردند
بله بمب اتم ایران این مردم همیشه در صحنه است
و وعده خداوند که ان تنصرالله ینصرکم و یثبت اقدامکم
و ان الله لایغیر ما بقوم حتی یغیروا ما بانفسهم
و پیام نهایی 9 دی مردم ایران این است :
مهدی زهرا در انتظارم تاتو را دارم غمی ندارم
ستاره ی شبم تویی تو ذکر خوش لبم تویی تو
خامنه ای بگو بمیرم به عشق کربلا اسیرم
الهم عجل لولیک الفرج و...
یا علی
سرباز جان برکف
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر